Data wycieczki: 18 sierpnia 
Data wycieczki: 14 lipca 
Data wycieczki: 7-9 sierpnia
Data wycieczki: 4 lipca
Data wycieczki: 3 lipca 
Data wycieczki: 16 czerwca
Data wycieczki: 19 maja
Data wycieczki: 17 maja
Data wycieczki: 2 kwietnia
W ciągu trzech tygodni szarobury las nabrał pięknych jesiennych barw, aż się chciało maszerować. Było bardzo ciepło. Nasz las nie jest wielki, można w nim jednak chodzić wieloma ścieżkami, my mamy swoje ulubione pętle treningowe.
Jesień z całą paletą ciepłych barw na Czantorii robi wrażenie. Wchodzimy na wieżę i na każdym poziomie robimy zdjęcie za zdjęciem. I tak kręcąc się spiralnie zmierzamy na samą górę. Ogromnie lubimy te sesje z wysokości, o każdej porze roku. Jednakowo nas kręcą widoki w realu i później oglądane wielokrotnie zdjęcia. Czasem oko obiektywu przesunęło się tylko trochę, to już zauważalna różnica, warta zachodu. Wydaje się, że pasja wędrowania po górach jest u nas na równych prawach z pasją fotografowania.
W 1971 roku spiętrzono rzekę Rudę i powstał Zalew Rybnicki. Akwen jest wykorzystywany przez elektrownię, znajduje się 7 km od centrum miasta. Nad zalew chętnie przyjeżdżają wędkarze, ponieważ zbiornik jest od początku istnienia intensywnie zarybiany i ma renomę jednego z najrybniejszych łowisk w kraju.
Telesforówka to taki mały przystanek na szlaku. W maleńkim punkcie można coś kupić, ale gdy przyszliśmy nikogo w nim nie było. Zdążyliśmy zjeść, odpocząć pod wiatą, poszliśmy sobie w końcu. W domu stojącym trochę poniżej mieści się podobno prywatne schronisko, można w nim nocować. Szczerze mówiąc wtedy tego nie wiedzieliśmy. Byliśmy też przekonani, że jesteśmy na szczycie Trzech Kopców. Nie zastanawiał nas brak szlakowskazu, gdyż na całej trasie żaden szczyt nie był opisany. Słupek zapewne stoi gdzieś w pobliżu, po prostu go nie zauważyliśmy. 
Tym razem zaparkowaliśmy na Szarculi i kierujemy się na Stecówkę. Stamtąd idziemy czerwonym szlakiem, następnie czarnym, który łączy się wkrótce ze szlakiem zielonym i niebieskim. Te dwa szlaki prowadzą do schroniska na Przysłopie (na Przysłupie) i dalej razem z czerwonym idą aż na Baranią Górę.
Jedziemy do Żywca, stamtąd do Rajczy, kierujemy się na Ujsoły i docieramy do Soblówki. To Beskid Żywiecki. Zaparkowaliśmy blisko drewnianego kościółka. Zielony szlak łagodnie prowadził na Przełęcz Przysłop. Ktoś pozdrowił nas A hoj!, to pewnie Słowacy.
Zanim doszliśmy na nasz ulubiony punkt widokowy, zabawiliśmy trochę na huśtawce przy schronisku. Na Wielki Soszów maluch wspinał się dzielnie, ale wprosił się w końcu do nosidełka. 
Jasna Góra. Przyjechaliśmy z deszczem, ale odwiedzających jak zawsze było sporo. W sanktuarium trwały prace konserwatorskie. Początkowo nas to zmartwiło, ostatecznie doszliśmy do wniosku, iż ta odmienność jest w pewnym sensie atrakcyjna dla zwiedzających. 
Kraków. Przechadzka z wnuczkiem obejmuje także kopiec Kościuszki. My byliśmy tam już nieco wcześniej i relację zamieszczamy oddzielnie. 
W Bobolicach mogliśmy już zwiedzić niektóre wnętrza. Wnuczek przestraszył się głowy jelenia zawieszonej na ścianie i dopiero z zamkniętymi oczkami udało się ominąć potwora. Mały wędrowniczek sporą część trasy z Mirowa do Bobolic przeszedł samodzielnie i wcale się nie nudził. Także w drodze powrotnej nie marudził. 
Koniaków. Przywieziony specjalnie latawiec, bańki mydlane, dmuchawce, turlanie się w trawie na stoku – to atrakcje na Ochodzitej. Było wietrznie, niezbyt ciepło, mimo to wycieczka wszystkim się podobała. Posiłek w karczmie też zrobił wrażenie. Za jakiś czas pomyślimy o poważniejszej wędrówce.
Wyciąg na Soszów wybudowano niedawno, postanowiliśmy go sprawdzić i przy okazji chcieliśmy ponownie odwiedzić Cieślar (920 m n.p.m.). Tam znaleźliśmy dziwny krąg, ułożony z podpisanych kamieni różnej wielkości. Na większości widniało nazwisko Cieślar. Okazuje się, iż chodzi o międzynarodowy zjazd rodzinny. Cieślarowie stanowią 10% mieszkańców Wisły i postanowili się spotkać, poznać, odnowić więzi. Część imprezy zorganizowano na ich górze, czyli na Cieślarze. Zjazd odbywał się 26-27 maja, my przyszliśmy tu po miesiącu.
Na wielu zdjęciach z Czantorii widać geometryczne obiekty rozsiane na stoku Równicy. Owe piramidy to sanatoria uzdrowiskowe. Wykorzystuje się w nich między innymi ustrońską solankę. Nie nadaje się do spożycia, ale w warunkach domowych można sobie z niej przygotować solankową kąpiel.
To była wycieczka objazdowa z gośćmi. W Koniakowie spacer na Ochodzitą i wizyta w karczmie. Chyba się spodobało. Na szczyt Czantorii poszliśmy pieszo ze Stokłosicy. Zeszliśmy następnie czerwonym szlakiem w stronę Beskidka i dalej wracaliśmy trawersem w kierunku wyciągu. Trochę gości wymęczyliśmy.
W Krakowie są cztery kopce. Najstarsze – Krakusa i Wandy – usypano prawdopodobnie już w VII w. Jest jeszcze kopiec Tadeusza Kościuszki oraz marszałka Józefa Piłsudskiego. Kopiec Kościuszki znajduje się na Wzgórzu św. Bronisławy i ma wysokość 34 m. Jest otoczony fortem z czasów zaboru austriackiego. Spoza muru dostrzegamy tylko czubek naszej narodowej pamiątki. Jako pierwsza ozdobną formą architektoniczną zachwyca kaplica bł. Bronisławy. Kopiec został zniszczony przez ulewne deszcze w latach 1997/1998, odbudowano go w roku 2002.
W Rudnie niedaleko Krakowa znajduje się Góra Zamkowa (411 m n.p.m.). To najwyższe wzgórze Garbu Tenczyńskiego, leżącego na Wyżynie Krakowsko – Częstochowskiej. Na tym wzgórzu podziwialiśmy ruiny zamku Tenczyn (lub Tęczyn) z XIV w. Podobno Władysław Jagiełło więził tu niektórych ważniejszych jeńców krzyżackich, wziętych do niewoli w czasie bitwy pod Grunwaldem.
W centralnej części Jury Krakowsko – Częstochowskiej, niedaleko Olkusza, w województwie małopolskim, leży miejscowość Rabsztyn. Próba częściowego zachowania ruin zamku, który się tam znajduje, oprócz pochwał, spotkała się też z ostrą krytyką. Wskazywano na liczne błędy w sztuce rekonstrukcji, nam mimo to się podobało.
Kto by pomyślał, że właściwie w ostatniej chwili zrobiliśmy zdjęcia na Stecówce, zanim w 2013 roku pożar strawił zabytkowy, drewniany kościółek. Nie byliśmy w środku, zdjęć wnętrz już nie zrobimy. Szkoda. 
To były zazwyczaj krótkie spacery, odbywały się bowiem przy okazji załatwiania innych spraw i czasu nie pozostawało zbyt wiele na zwiedzanie. Jednak zawsze towarzyszyło nam radosne podniecenie, że znów jedziemy do Krakowa, że wpadniemy na zabytkowy rynek, albo przejdziemy się pobliskimi uliczkami. Na Wawel poszliśmy tylko raz, było bardzo zimno.
I znów las Księżok. Zima ma swój urok, szczególnie gdy trafi się słoneczny dzień. Każde zdjęcie przywołuje wspomnienia – skrzypienie śniegu pod butami, głuche trzaski drzew chwiejących się na mrozie, lodowaty powiew wiatru, delikatne muśnięcia opadających płatków śniegu…
Początek listopada był wyjątkowo ciepły. Z Szyndzielni poszliśmy na Trzy Kopce (1081 m n.p.m.) czerwonym szlakiem. Dalej żółty szlak prowadził na Błatnią, ale nie planowaliśmy tam iść. Bogdan szukał w okolicy jaskini, nigdzie jej jednak nie dostrzegł. Zawróciliśmy i wspięliśmy się na Klimczok. Jeszcze tylko zejście do siodła, tam wypiliśmy po kubeczku gorącej herbaty i skierowaliśmy się na Szyndzielnię, ponownie czerwonym szlakiem. Nagle zrobiło się zimno, założyliśmy kurtki i przyspieszyliśmy kroku.
W Szczyrku zaparkowaliśmy pod Domem Turysty PTTK i asfaltową drogą, stromo pod górkę, dotarliśmy do Sanktuarium MB Królowej Polski. To miejsce nazywa się chyba Górka, tak wnioskuję z opisu na mapie. Na ławeczkach siedziała duża grupa osób, głównie pań, może przyjechali tutaj na wycieczkę. Niebieski szlak na Klimczok odbijał w prawo. Szliśmy już właściwie stokiem Magury, początkowo drogą dojazdową do domów, których było tu nawet sporo. Według mapy to Podmagórskie, pisownia stoi w sprzeczności z nazwą góry.
Przełęcz Kubalonka oferuje wiele szlaków do przejścia, wszystkie są atrakcyjne, ciekawe. My zdecydowaliśmy się iść czerwonym szlakiem na Stożek. Akurat w tym dniu przyjechało mnóstwo autokarów z dziećmi i młodzieżą, wszyscy szliśmy w tym samym kierunku i chwilami na szlaku było tłoczno. Szkolne grupy wkrótce nas wyprzedziły, spotkaliśmy się dopiero w schronisku.
